Hello, strangers!

Dahil sa matinding kaboringan eh napapariwara ako sa isang microblogging site na kung wala ka pa eh sali na! Pindutin ang kulay orange sa widget jan sa tabi tabi, magbasa, at gawin mo kaming plorkmates! [:

Dahil sa matinding pangangailangan sa engoticons at pag taas ng karma ay kailangan mag add ng kunsino man eksampol kapatid ng kaibigan ko, o kaya tropa ng kaibigan ko, malayong kamag anak ng kaibigan ko, at siguro mga tatlo lang yung may direktang link saken bilang kaibigan. Di kasi matripan nung iba kong kaibigan yung ganun. Edi wag!!

Dahil boring naman kung kame lang ni Jem at Chala maguusap dun eh napilitan kameng mag add ng kunsinong makita namin sa timeline. Yung iba taga dito sa gitnang silangan yung iba galing na sa pinas. Sadyang matindi ang pangangailangan para tumaas ang karma at umabot sa nirvana! Kung saan umaasa akong makikita ko si Kurt Cobain [:

At dahil sa isang plorkmate, nahawakan ko ulit ang gitara ko kagabe. Habang iniisip ko kung pano na nga ba tugtugin ang mga tabs na nakuha ko nung isang araw. Magaling kang bata ka ipagpatuloy mo yan! Marami kaming nakikinig sayo. At kung mapupunta ka man sa radyo, pa-authograph ha! Hayus! [:

Kaya salamat pipol op mars, hindi na ako isang martian!
Let's bridge the gap and spread the love [:


Masaya sa Plork. Kaya mabuhay ng malaya, at mamatay ng keber.


PS: Chong baka nalimutan mong pakinggan i-click mo yung link! Hane [:

I CAN'T LEAVE WITHOUT YOU!

Babay na sayo mahal kong tsinelas.. Alam ko marami na tayong napuntahan at napagdaanan pero ganyan talaga ang buhay kailangan mo na magpahinga dahil baka pagod ka na sa biyahe ko. Huwag kang magalala dahil sa loob ng limang taong kasama kita ikaw ang naging paborito ko sa lahat. ikaw ang pinaka napudpod at pinaka napagod.. kaya nga hanggang dito sa gitnang silangan ay isinama kita.. Pero sadyang ganun ang kapalaran mo at alam ko masaya ka na kung saan ka man naroroon.

Salamat sa ate ko dahil iniregalo ka niya sa akin. Hindi na ako iiyak ngayon di gaya ng dating nawala ka. Alam ko makakahanap pa rin ako ng tulad mo!

Babay na..

Nagmamahal,

2ts [:

ABANGAN!

I want to know the title of the song!

anyone?! [:

INnoPARTICULARORDER.

Umeentry na ako dito dahil kung hindi baka ang iisa o dalawang taong nagbabasa dito ay mawalan na rin ng ganang pumasyal! Matagal na akong pinipilit ng kaibigan kong si Chala na gawin ang listahan ng isang daang kanta [ng buhay ko? Meganon!!] Hehe Pero sa totoo lang nahihirapan akong isipin ito. Hindi kasi ako ma-paboritong nilalang..marami akong gusto, marami akong hinahanap na tunog na gusto kong marinig. Karaniwan depende sa mood ko sa araw na iyon ang papakinggan ko.O kaya naman ay depende sa ginagawa ko. Pero madalas akong makinig sa Nu107 fm at kung hindi naman ay nakikiinig ako ng aking playlist sa imeem.com.

Kaya eto, hala sige pindut-pindutin mo para mapakinggan mo rin!

Sa totoo lang marami pa yan.. Hindi ko na lang maalala pa yung iba!

Kaya eto na lang para naman makabawi ako sayo, ibabahagi ko na lang ang mga bago kong naririnig!

The Dorques:
Waltzing away
Murasaki Blue

Taken By Cars:
Logistical Nightmare
Colourway

Greyhoundz:
Dragonflies

at eto mga medyo luma na..

Angulo:
FLS

Faspitch:
A day before Pieces


at siempre, isa sa mga pinakagusto kong panuorin sa Youtube:

PINDOT!


Sa uulitin! Yaan mo chong pag may narinig akong bago kita kits tayo dito [:

saka yung mga banyagang banda isasama ko narin.. pero sa ngayon siempre, Lurrve your own!

Overseas Filipino Whatever.

Bago ko i-blog ang mga bagong "meme" (ika nga ni chala) ay nais kong ibahagi ang isang email na natanggap ko kamakailan lamang.. [:

Sa may asawa, kapatid, anak, kaibigan, at kamag-anak na OFW.
At lalo na sa mga gustong mangibang-bansa. ..
Nais ko rin ibahagi sa inyo, ang natanggap kong email na ito.
Maaaring makatulong ito upang lalong maintindihan ng bawa't isa ang
tunay na ibig sabihin ng pagiging isang OFW. Tiyak na may mapupulot
tayong aral dito.

Hindi mayaman ang OFW - We have this notion na 'pag OFW o nasa abroad ay
mayaman na. Hindi totoo yun. A regular OFW might earn from P20K-P300K
per month depende sa lokasyon. Yung mga taga-Saudi or US siguro ay mas
malaki ang sweldo, but to say that they're rich is a fallacy (amen!).

Malaki ang pangangailangan kaya karamihan ay nag-a-abroad. Maraming
bunganga ang kailangang pakainin kaya umaalis ang mga pipol sa
Philippines . Madalas, 3/4 o kalahati ng sweldo ay napupunta sa tuition
ng anak at gastusin ng pamilya.

Mahirap maging OFW - Kailangan magtipid hangga't kaya. Oo, masarap ang
pagkain sa abroad pero madalas na paksiw o adobo at itlog lang tinitira
para makaipon. Pagdating ng kinsenas o katapusan, ang unang tinitingnan
eh ang conversion ng peso sa dollar o rial o euro. Mas okay na magtiis
sa konti kaysa gutumin ang pamilya. Kapag umuuwi, kailangan may baon
kahit konti kasi maraming kamag-anak ang sumusundo sa airport o
naghihintay sa probinsya. Alam mo naman 'pag Pinoy, yung tsismis na OFW
ka eh surely attracts a lot of kin.

Kapag hindi mo nabigyan ng pasalubong eh magtatampo na yun at sisiraan
ka na. Well, hindi naman lahat pero I'm sure sa mga OFW dito eh may mga
pangyayaring ganun. Magtatrabaho ka sa bansang iba ang tingin sa mga
Pinoy. Malamang marami ang naka-experience ng gulang o discrimination to
their various workplaces. Sige lang, tiis lang, iniiyak na lang kasi
kawawa naman pamilya 'pag umuwi.

Besides, wala ka naman talagang maasahang trabaho sa Philippines ngayon.
Mahal ang bigas, ang gatas, ang sardinas, ang upa sa apartment pati
patuka. Tiis
lang kahit maraming kupal sa trabaho, kahit may sakit at walang
nag-aalaga, kahit hindi masarap ang tsibog, kahit pangit ang working
conditions, kahit delikado, kahit mahirap. Kapag nakapadala ka na, okay
na, tawag lang, "hello! kumusta na kayo?".

Hindi bato ang OFW - Tao rin ang OFW, hindi money o cash machine.
Napapagod rin, nalulungkot (madalas), nagkakasakit, nag-iisip at
nagugutom. Kailangan din ang suporta, kundi man physically, emotionally
o spiritually man lang.

Tumatanda rin ang OFW - Sa mga nakausap at nakita ko, marami ang panot
at kalbo na. Most of them have signs and symptoms of hypertension,
coronary artery disease and arthritis.. Yet, they continue to work
thinking about the family they left behind. Marami ang nasa abroad,
20-30 years na, pero wala pa ring ipon. Kahit anong pakahirap, sablay pa
rin. Masakit pa kung olats rin ang sinusuportahang pamilya - ang anak
adik o nabuntis; naalala ko tuloy ang sikat na
kanta dati, "NAPAKASAKIT KUYA EDDIE!"

Bayani ang OFW - Totoo yun! Ngayon ko lang na na-realize na bayani ang
OFW sa maraming bagay. Hindi bayani na tulad ni Nora Aunor o Flor
Contemplacion. Bayani in the truest sense of the word.. Hindi katulad ni
Rizal o Bonifacio. Mas higit pa dun, mas maraming giyera at gulo ang
pinapasok ng OFW para lang mabuhay. Mas maraming pulitika ang kailangang
suungin para lang tumagal sa trabaho lalo na't kupal ang mga kasama sa
trabaho. Mas mahaba ang pasensya kaysa sa mga ordinaryong kongresista o
senador sa Philippines dahil sa takot na mawalan ng sweldo.

Matindi ang OFW - Matindi ang pinoy. Matindi pa sa daga, o cockroaches
which survived the cataclysmic evolution. Maraming sakripisyo pero
walang makitang tangible solutions or consequences.

Malas ng OFW, swerte ng pulitiko - Hindi umuupo ang OFW para magbigay ng
autograph o interbyuhin ng media (unless nakidnap!). Madalas nasa
sidelines lang ang OFW. Kapag umaalis, malungkot and on the verge of
tears. Kapag dumadating, swerte 'pag may sundo( madalas meron). Kapag
naubos na ang ipon, wala ng kamag-anak.

Sana sikat ang OFW para may boses sa Kamara. Ang swerte ng mga politiko
nakaupo sila at ginagastusan ng pera ng Filipino. Hindi nga sila
naiinitan o napapaso ng langis, o napagagalitan ng amo, o kumakain ng
paksiw para makatipid, o nakatira sa compound with conditions less than
favorable, o nakikisama sa ibang lahi para mabuhay. Ang swerte, sobrang
swerte nila.

Matatag ang OFW - Matatag ang OFW, mas matatag pa sa sundalo o kung ano
pang grupo na alam nyo. Magaling sa reverse psychology, negotiations at
counter-attacks. Tatagal ba ang OFW? Tatagal pa kasi hindi pa natin alam
kailan magbabago ang Philippines , kailan nga kaya? o may tsansa pa ba?

Masarap isipin na kasama mo ang pamilya mo araw-araw. Nakikita mo mga
anak mong lumalaki at naaalagaan ng maayos. Masarap kumain ng sitaw, ng
bagoong, lechon, inihaw na isda, taba ng talangka. Masarap manood ng
pelikulang Pinoy, luma man o bago. Iba pa rin ang pakiramdam kung kilala
mo ang kapitbahay mo. Iba pa rin sa Philippines , iba pa rin kapag Pinoy
ang kasama mo (except 'pag kupal at utak-talangka) , iba pa rin 'pag
nagkukwento ka at naiintindihan ng iba ang sinasabi mo. Iba pa rin ang
tunog ng "mahal kita!", "day, ginahigugma tika." "Mingaw na ko nimo ba,
kalagot!", " Inday, diin ka na subong haw? ganahan guid ko simo ba". Iba
pa rin talaga.

Sige lang, tiis lang, saan ba't darating din ang pag-asa.

Kung OFW ka at binabasa mo ito, mabuhay ka dahil ikaw ang tunay na BAYANI
ng lahing PILIPINO!!!